قصه ای تازه بشنو ای همکیش

از ورق پاره های دفتر درد

قصه رقص کولی حسرت

در دل کوچه های ساکت و سرد

قصه نوعروس زاغه نشین

چادر کهنه، روسری رفو

پدر کور و خواهر مسلول

مادر رختهای مردم شو

بشنو از همچو خود پریشانی

ثمر باغ بی خیالی را

سوزش دستهای پینه زده

عقده سفره های خالی را

شهر سنگی و آسمان سربی

 کوچه ها مه گرفته و دلگیر

همه در خود تپیده در خود خاک

همه از هم رمیده از هم سیر

نه ز چشم ستاره ای سویی

که ز شوقش یکی به مه بزند

نه امیدی که گام سبز کسی

کوچه ها را به هم گره بزند

نشد آن شب که پنجه خشکی

لقمه در کاسه شفق نکند

نشد آن شب که آه بیوه زنی

آسمان را ورق ورق نکند

و خداحافظ ای کبوترها

آسمان امن نیست دور شوید

مثل من پشت قاب پنجره ای

گرم رؤیای یک ظهور شوید

                                                                     نشریه نان و نمک